Członkowie Prezydium ZR wzięli udział w uroczystości odpustowej w Nowym Żmigrodzie ku czci błogosławionego Władysława Findysza, kapłana i męczennika. Mszy św. odpustowej przewodniczył biskup Jan Wątroba, ordynariusz rzeszowski, a związkowcy wystawili poczet sztandarowy rzeszowskiej „Solidarności”, na którym widnieje wizerunek błogosławionego.
Wśród licznych kapłanów był również pochodzący z Nowego Żmigrodu abp Edward Nowak, który obecnie jest asesorem Zakonu Grobu Świętego w Jerozolimie oraz kanonikiem Bazyliki św. Piotra w Watykanie. W uroczystości również udział wzięli przedstawiciele władz parlamentu, marszałka woj. podkarpackiego i władz gminy oraz młodzież ze szkoły Bł. Władysława Findysza ze sztandarem.
Sarkofag z relikwiami błogosławionego znajduje się w kościele św. Piotra i Pawła w Nowym Żmigrodzie, będącym od 2011 sanktuarium bł. Władysława. Wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 23 sierpnia, a 21 sierpnia minęła 55 rocznica śmierci kapłana.
Władysław Findysz (ur. 13 grudnia 1907 w Krościenku Niżnym, zm. 21 sierpnia 1964 w Nowym Żmigrodzie) – polski duchowny katolicki, w czasach PRL-u więziony za działalność religijną, pierwszy wyniesiony na ołtarze męczennik komunizmu z terenu Polski, męczennik chrześcijański i błogosławiony Kościoła rzymskokatolickiego.
Ukończył gimnazjum im. M. Kopernika w Krośnie, a po maturze w roku 1927 wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu. Święcenia kapłańskie przyjął 19 czerwca 1932 roku, wraz z m.in z seminaryjnym kolegą rocznikowym, a obecnym Sługą Bożym ks. Stanisławem Kołodziejem. Od 1939-1940 pracował jako administrator parafialny w strzyżowskiej Farze. Jako wikariusz pracował na Podkarpaciu m.in. w jasielskiej Farze w latach 1940-1941, a od 1941 roku był proboszczem parafii pw. św. Apostołów Piotra i Pawła w Nowym Żmigrodzie koło Jasła (wtedy w diecezji przemyskiej).
W czasie drugiej wojny światowej zajmował się organizowaniem pomocy materialnej dla biednych oraz wspierał osoby na robotach przymusowych w Niemczech. W roku 1944 został przymusowo wysiedlony ze Żmigrodu. Po powrocie w styczniu 1945 roku, rozpoczął organizowanie pomocy charytatywnej i do odbudowy miasteczka. Jego działalność uchroniła wiele rodzin łemkowskich przed wysiedleniem w czasie Akcji „Wisła”. Po wojnie był inwigilowany przez UB, był więźniem Zamku w Rzeszowie i prześladowany przez władze komunistyczne.
W okresie po II Soborze watykańskim rozpoczął intensywną działalność duszpasterską. W roku 1963 został za to aresztowany i skazany w pokazowym procesie na 2 i pół roku więzienia.
Karę odbywał na Zamku w Rzeszowie, a potem w więzieniu przy ul. Montelupich w Krakowie. Mimo działań na rzecz jego uwolnienia i pogarszającego się stanu zdrowia, został zwolniony skrajnie wyczerpany dopiero 29 lutego 1964 roku. Po jego śmierci został uznany przez wiernych i Kościół katolicki za męczennika za wiarę, ofiarę władzy komunistycznej.
27 czerwca 2000 roku rozpoczął się proces beatyfikacyjny Władysława Findysza. Papież Benedykt XVI zaliczył go w poczet błogosławionych, a zostało to uroczyście ogłoszone 19 czerwca 2005 przez prymasa Polski Józefa Glempa w Warszawie na zakończenie Krajowego Kongresu Eucharystycznego.
Sarkofag z relikwiami błogosławionego znajduje się w kościele św. Piotra i Pawła w Nowym Żmigrodzie, będącym od 2011 sanktuarium bł. Władysława. Jego wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 23 sierpnia.
