Ostatnie pożegnanie Stanisława Krupki – pierwszego przewodniczącego Zarządu Regionu Ziemia Sandomierska NSZZ „Solidarność”.
23 lipca zmarł Stanisław Krupka – pierwszy przewodniczący Zarządu Regionu Ziemia Sandomierska NSZZ „Solidarność” w roku 1981. Stanisław był dobrym, szlachetnym i wrażliwym człowiekiem i dlatego jego naturalnym wyborem było włączenie się w wielki nurt „Solidarności.” Od początku był twórcą i liderem „Solidarności” która była dążeniem do prawdy i sprawiedliwości w duchu katolickiej nauki społecznej. Cale życie Stanisława było związane ze Stalową Wolą, urodził się w 1953 roku i wychowywał w rodzinie o patriotycznych tradycjach. Po ukończeniu liceum ogólnokształcącego podjął pracę w Hucie Stalowa Wola.
W czerwcu 1976 roku uczestniczył w strajku pracowników Narzędziowni Huty Stalowa Wola. Od września 1980 roku Stanisław Krupka był przywódcą i liderem, organizującym NSZZ „Solidarność” w Hucie Stalowa Wola – największym zakładzie w Polsce południowo – wschodniej, w mieście Stalowa Wola i w województwie tarnobrzeskim. We wrześniu 1980 roku organizował strajk na Narzędziowni Huty Stalowa Wola, który doprowadził do porozumienia z dyrekcją w sprawie utworzenia NSZZ „Solidarność” w całym Kombinacie Przemysłowym HSW. Od początku organizował NSZZ „Solidarność” na terenie całej Huty, jako przewodniczący Komitetu Założycielskiego NSZZ „S” Huty Stalowa Wola. A jednocześnie organizował Związek na terenie całego miasta, jako przewodniczący MKZ NSZZ „Solidarność” w Stalowej Woli. 17 września1980 roku uczestniczył w pierwszym spotkaniu Krajowej Komisji Porozumiewawczej NSZZ „Solidarność” w Gdańsku i został wybrany w skład KKP.
Od stycznia do czerwca 1981 roku był przewodniczącym Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” Huty Stalowa Wola. W czerwcu, podczas pierwszego Walnego Zebrania Delegatów, został wybrany na pierwszego przewodniczącego Zarządu Regionu Ziemia Sandomierska NSZZ „Solidarność.” We wrześniu i październiku 1981 roku był delegatem naszego Regionu na I Krajowym Zjeździe Delegatów NSZZ „Solidarność.” Podczas I KZD został wybrany do Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność.” Od 19 października do 11 listopada 1981 roku organizował strajk na terenie całego Regionu Ziemia Sandomierska NSZZ „Solidarność”, zakończony podpisaniem porozumienia z Międzyresortową Komisją Rządową w dniu 11 listopada 1981 roku.
Warto przypomnieć i podkreślić wielkie zaangażowanie i udział Stanisława Krupki jako pierwszego przewodniczącego Regionu Ziemia Sandomierska wpowstaniu i rozwoju Filii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w Stalowej Woli. Podjęte przez księdza Edwarda Frankowskiego proboszcza parafii Matki Bożej Królowej Polski w Stalowej Woli dzieło utworzenia i rozwoju pierwszej Filii KUL w Polsce było zdecydowanie wspierane przez regionalną „Solidarność.” Także po wprowadzeniu stanu wojennego Stanisław Krupka i środowiska solidarnościowe wspierały dzieło powołania Filii KUL w mieście, pomimo wielu przeszkód i utrudnień ze strony władz. Po strajku „Solidarności” Huty Stalowa Wola w sierpniu 1988 roku Stanisław Krupka zaangażował się w dzieło budowy Filii KUL w Stalowej Woli i od 1990 roku był dyrektorem administracyjnym powstającej i rozwijającej się dynamicznie Filii Wydziału Nauk Społecznych KUL w Stalowej Woli.
Po wprowadzeniu stanu wojennego 13 grudnia 1981 roku został internowany w Ośrodku Odosobnienia w Zakładzie Karnym w Załężu kolo Rzeszowa, a później w Kielcach – Piaskach i w Nowym Łupkowie w Bieszczadach, aż do 7 grudnia 1982 roku. Warto podkreślić, że był jednym z najdłużej uwięzionych po internowaniu działaczy NSZZ „Solidarność”. W latach 80 wielokrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany przez Służbę Bezpieczeństwa. W latach 1981 – 1986 był rozpracowywany przez Wydział III Komendy Wojewódzkiej Milicji Obywatelskiej/Wojewódzkiego Urzędu Spraw Wewnętrznych w Tarnobrzegu i Wydział V RUSW w Stalowej Woli w ramach SOS/KE kryptonim „Przywódca”. W latach 1986 – 1989 był śledzony i inwigilowany w ramach KE kryptonim „Brodacz” przez RUSW w Stalowej Woli.
W latach stanu wojennego Stanisław Krupka angażował się w działalność Duszpasterstwa Ludzi Pracy przy kościele Matki Bożej Królowej Polski w Stalowej Woli, a od 1985 do 1988 roku w prace Instytutu Wyższej Kultury Religijnej, stanowiącego kontynuację działalności Filii KUL, zdelegalizowanej przez władze, podobnie jak NSZZ „Solidarność”, po wprowadzeniu stanu wojennego. Uczestniczył w kwietniowym i lipcowym strajku w Hucie Stalowa Wola w 1988 roku. Był w Komitecie Strajkowym podczas wielkiego strajku okupacyjnego w Hucie Stalowa Wola od 22 sierpnia do 1 września 1988 roku.
Po przełomie po strajku w Hucie Stalowa Wola w 1988 roku angażował się w wiele prac i aktywności związkowych i społecznych, uczestniczył w pracach Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” Huty Stalowa Wola i Zarządu Regionu Ziemia Sandomierska NSZZ „Solidarność”. W latach 90 był radnym miasta Stalowa Wola i przewodniczącym Rady Miasta, a od 1991 roku angażował się w prace Obywatelskiego Stowarzyszenia Uwłaszczeniowego w Stalowej Woli. Organizował Akcję Katolicka na terenie diecezji sandomierskiej i był prezesem Zarządu Diecezjalnego Akcji Katolickiej oraz pełnomocnikiem Akcji Katolickiej do spraw osób bezrobotnych. Za swoją wszechstronną i bogatą działalność społeczną w listopadzie 2000 roku został uhonorowany tytułem „Zasłużony dla Miasta Stalowa Wola.” Został uhonorowany tytułem „Zasłużony dla Regionu Ziemia Sandomierska NSZZ „Solidarność”, nadanym przez Zarząd Regionu Ziemia Sandomierska NSZZ „Solidarność.” Za działalność związkową, patriotyczną i społeczną został uhonorowany Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Krzyżem Wolności i Solidarności.