Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej to polskie święto wprowadzone na mocy ustawy z 20 lutego 2004 r. Data nie została wybrana przypadkowo. W PRL w tym dniu zdejmowano pośpiesznie flagi państwowe po Święcie Pracy 1 maja, by nie były eksponowane w dniu zniesionego przez władze PRL Święta Konstytucji 3 Maja. Za „biało-czerwoną” wywieszoną 3 maja można było dostać mandat od milicjanta.
Pamiętajmy więc, aby 2 maja wywieść flagę!
Powszechne stało się także noszenie w tym dniu kokardy narodowej (kotylionu). Zwyczaj ten spopularyzował Prezydent RP śp. Lech Kaczyński.
2 maja obchodzony jest również Dzień Polonii i Polaków za Granicą.
Historycznie polskie barwy narodowe wywodzą się z barw herbu Królestwa Polskiego i herbu Wielkiego Księstwa Litewskiego. W symbolice polskiej flagi biel pochodzi od bieli orła, będącego godłem Polski, i bieli Pogoni – rycerza galopującego na koniu, będącego godłem Litwy. Oba te godła znajdują się na czerwonych tłach tarcz herbowych. Dlatego też na fladze biel znalazła się u góry, ponieważ w polskiej heraldyce ważniejszy jest kolor godła niż tła.
Ustawa z dnia 31 stycznia 1980 r. o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej oraz o pieczęciach państwowych precyzuje właściwe kolory, które są przedstawione w postaci współrzędnych trójchromatycznych barw. Wynika z nich, że biały nie jest czystym śnieżnobiałym, a kolor czerwony to karmazyn, czyli ciemna czerwień.